ទុក្ខព្រួយ

ផ្ទាំងពពកខ្មៅងងឹត គ្របជិតពេញផ្ទៃមេឃ ដូចដំណក់ទឹកភ្នែក ជ្រែកលើប្រឹថពី ខំមកលួងខ្លួនឯងថាឈឺផ្សាមិនអីទេបេះដូងដែលចាញ់ស្នេហ៍លាក់ក្រោមសាគរ ខាំមាត់អត់ធ្មត់គ្រប់បែបយ៉ាង ព្រោះចង់សាងស្នេហ៍ដ៏ស្មោះមួយចុងក្រោយប្តូរបានត្រឹមទុក្ខព្រួយរញ្ជួយដោយព្យុះភ្លៀងផ្គរ បងហាក់ដូចព្រានសាមាន្យ ក្បត់មិនចេះស្មោះសរ មានថ្មីបន្ត រូបអូនសូមស្មាលា… បេះដូងត្រូវផ្ទុះក្រោមបាតសមុទ្រ ឈឺចាប់តក់ស្លុតដោយព្យុះសង្ឃរា រន្ទះក្បត់ឃោរឃៅ ព្រៃផ្សៃសាមាន្យបាញ់បំពានប្រល័យអូនគ្មានមេត្តា…